Gedicht stilte

Stilte,
.
Ik drink de stilte op als gegevens van onwaarheden.
Vervagende gestaltes geven iets weer van vergankelijkheid.
Rottend hout dat verspreid, dampend ten onder gaat.
De lichtbundels zingen een lied van stil verdriet.
Het bladerdek doorschijnt het rijk van kleuren.
De stille pracht van gesponnen webben gedrenkt in douw.
Beknopte ranken van onvoorstelbare schoonheid.
Ik drink dit alles als een spons ter water gelaten.
.
Anton.